Opština Smederevo se nalazi na južnom obodu Podunavskog basena i severoistočnim obroncima šumadijskog pobrđa. Oivičena je sa severa Dunavom i sa istoka Velikom Moravom. Podneblje ovog kraja karakteriše umereno kontinentalna klima. Udaljen je 45 km od Beograda.
Smederevo ima dugu istoriju i spada u red najstarijih naselja u srpskom Podunavlju. Naselje na mestu današnjeg Smedereva prvi put se pominje u povelji vizantijskog cara Vasilija II godine 1019. U našim izvorima pod tim imenom se Smederevo pominje 1381. godine u ravničkoj povelji, u kojoj se navodi da je knez Lazar poklonio izvesna sela i mesta manastiru Ravanica „i u Smederevu Ljudinu Bogosava s opkinom i baštinom", a nešto kasnije, 1408. i 1410. godine u dokumentima Dubrovačkog arhiva.
Sve do XV veka Smederevo je bilo malo poznato mesto. Tek kada ga je despot Đurađ Branković odabrao za prestonicu Srpske države, Smederevo je dobilo na značaju. U periodu od 1428. do 1430. godine Đurađ Branković na ušću Jezave u Dunav podiže Mali grad kao svoju prestolnicu, a zatim po ugledu na Carigradsku tvrđavu nastavlja sa izgradnjom Velikog grada na prostoru od 10,5 hektara, sa jakim zidinama i 24 kule. Po završetku Smederevski grad je bio među najvećima takve vrste u Evropi. U doba Despotovine, Smederevo je bilo centar političkog, ekonomskog i kulturnog života srednjovekovne Srbije. Tu se kuje novac i oružje, organizuju trgovačke kolonije i rade mnoge umne glave.
Padom Smedereva pod tursku vlast 1459. godine. označen je kraj srpske srednjovekovne države i Smederevo je izgubilo onaj vodeći politički, duhovni i nacionalni značaj koji je imalo kao poslednja srpska srednjovekovna prestonica.
Ustaničke snage pod vođstvom Karađorđa Petrovića oslobodile su Smederevo 8. novembra 1805. godine. Smederevo je tada postalo centar Ustaničke Srbije i sedište Praviteljstvujušćeg sovjeta i Skupštine starešina, i takav značaj imalo do prelaska ovog vrhovnog tela Srbije u Beograd 1807. godine.
Početkom XX veka stvoreni su uslovi za prerastanje Smedereva iz pretežno zanatsko trgovačke varoši u privredno industrijski centar ovog dela Srbije. Osnovu tog razvoja čini, pre svega, bogato poljoprivredno zaleđe sa nadaleko čuvenim smederevskim vinogorjem, povoljan geografski položaj na Dunavu kao najvećoj plovnoj reci Evrope, razvijena trgovina i značajni kadrovki potencijali. U Smederevu se osniva Vinogradarski podrum za preradu grožđa, ubrzo zatim 1913. Akcionarsko društvo SARTID.
Smederevo je jedan od srpskih gradova koje je najteže stradao u oba svetska rata. Ta su stradanja naročito bila teška i gotovo apokaliptična u eksploziji deponovane municije u smederevskoj Tvrđavi 5. juna 1941. godine, u kojoj je poginulo oko 2.500 ljudi, isto toliko ranjeno, a grad je bio buikvalno sravnjen sa zemljom. Posledice ovog tragičnog događaja Smederevo je dugo lečilo, a one su na zidinama starog Smederevskog grada (danas u dobroj meri renoviranog) još uvek vidljive.